Een goede leasemaatschappij kijkt vooruit. Dus: “Prima, zo’n gesubsidieerd filter, maar niet als dat straks weer vervangen moet worden door een ongesubsidieerd filter.”

Is die angst terecht? “Nee”, zei roetfilteringenieur Rudi Valgaeren in AMT 6. “Als de uitlaatgastemperatuur hoog genoeg is, laten NO2-moleculen in de oxykat een zuurstof-

atoom los dat met het in het filter opgeslagen roet reageert tot CO2. Die reacties zijn effectief vanaf 260°C à 270°C. En 270°C bereik je vanaf een rijsnelheid van 50 à 70 km/h. Personenauto’s die zo’n gematigde snelheid nooit bereiken zijn zeldzaam. Gebeurt dat toch, dan raakt het filter vol en gaat de uitlaatgastegendruk iets omhoog.”

Verder legt Valgaeren uit, dat verhoogde tegendruk alleen bij grote motorbelasting merkbaar tot extra brandstofverbruik leidt. Maar ja, als de motor zwaar belast wordt, stijgt de uitlaaatgastemperatuur, komen de regeneratiereacties op gang en brandt het filter weer schoon.

Kortom: “Een retrofitroetfilter gaat de rest van de autolevensduur mee. En omdat het geen as verzamelt, is het volledig onderhoudsvrij.”

Geen reden tot zorg dus? Nou, niet helemaal. De mechanische belasting op het uitlaatsysteem kan veranderen na montage van een retrofitroetfilter: “Een apart filter naast de oxykat verandert het trillingsgedrag van de uitlaat. Wat zal dat betekenen voor de levensduur van de uitlaatdelen en hun rubbers?”

De minste kans op dergelijke mechanische schade geven gecombineerde oxykat-retrofitfilters, die op de plaats komen van de oxykat en ongeveer hetzelfde wegen als die oxykat. Daarmee blijft het originele uitlaatsysteem, zoals de autofabrikant dat ontwikkeld heeft, zoveel mogelijk intact.