Inderdaad zijn de Dakar-trucks uitgerust met een dergelijk bandenspanningsysteem. Het biedt de mogelijkheid in het mulle zand de bandendruk te verlagen naar minder dan 1 bar, zodat het contactoppervlak van de band met de ondergrond zo groot mogelijk is. Snel rijden op een harde ondergrond met een dergelijk lage bandenspanning zou onherroepelijk tot bandschade leiden, vandaar dat de bandendruk dan weer wordt verhoogd tot bijvoorbeeld 8 bar. Overigens doen de andere Dakar-deelnemers (personenauto’s en motorfietsen) hetzelfde, alleen is het voor hen niet toegestaan dit rijdend te regelen.

Tijdens de onlangs gehouden Dakar Rally waren er twee systemen actief, het systeem ‘buitenom’ en een systeem (van Eaton) ‘door de as’. Dat laatste is best opmerkelijk omdat het altijd om aangedreven assen gaat. De luchtdruk wordt afgetapt van het luchtsysteem van de truck, via een filter en regelventielen gaat het naar de banden. De regelventielen bevinden zich in de cabine en zo is dus de bandendruk rijdend in te stellen. Het gaat hierbij om inflation en deflation, dus oppompen en afblazen.

Een uitgebreide technische beschrijving van deze systemen hebben we al eens in AMT behandeld.

U haalt in uw vraag meteen het zwakke punt van het systeem naar boven, de afdichtingen en dan met name die van de rotor. Met moderne materialen, een beetje oplettendheid en regelmatig onderhoud is de luchtverbinding redelijk betrouwbaar.

Een dergelijk automatisch bandenspanningsysteem zult u niet seriematig op productietrucks aantreffen. Dit om de doodeenvoudige reden dat de behoefte aan wisselende bandenspanningen in dat segment te weinig speelt. Voor trucks die het ruwe terrein regelmatig afwisselen met het asfalt is het een ander verhaal. Maar dat zijn bijzondere toepassingen, waar een spanningregelsysteem achteraf wordt aangebracht.