Dit is een vraag waarvan het antwoord een boek kan vullen. Eerst de verschillen tussen de opgesomde banden en daarna gaan we in op de juridische aspecten. We laten kortheidshalve de zomerband buiten beschouwing.

De traditionele M+S-band is bestemd voor toepassing op vastgereden sneeuw- en ijsondergrond en zo nu en dan op losse sneeuw, en over een periode van meerdere maanden. Dus in hoofdzaak bestemd voor Scandinavische en Antarctische omstandigheden, waarbij de temperaturen zich in de koude maanden bewegen tussen -40 en +5°C. Dit is het type band waar mensen direct aan denken als we het over winterbanden hebben: zwaar profiel en veel geluid op een droge ondergrond. Voor onze omgeving is deze band niet geschikt.

De moderne winterband is bestemd voor centraal Europese omstandigheden met temperaturen tussen -20 en +15°C. Voorts is de band geschikt voor hogere snelheden, beschikt over goede eigenschappen onder droge én natte omstandigheden en een voldoende tractie op sneeuw en ijs. Verder is er bij deze band sprake van comfortabele rijeigenschappen en een laag geluidsniveau. Ook de stuurprecisie en stabiliteit voldoen aan hoge eisen. Na de winter moeten de winterbanden vervangen worden door zomerbanden, omdat de rubbersamenstelling niet is afgestemd op hogere temperaturen. Winterbanden slijten harder naarmate de temperatuur toeneemt.

De 4-seizoenenband is ooit ontwikkeld en in de markt gezet door Goodyear. In de branche deed men daar aanvankelijk wat lacherig over, maar deze band heeft zich toch een mooie plaats weten te veroveren en het initiatief heeft ook navolging gekregen. Maar zoals met alle producten die voor meerdere doeleinden geschikt zijn, vormt met name de 4-seizoenenband een compromis. Hij zal onder winterse omstandigheden nooit kunnen tippen aan de winterband, omdat het rubbermengsel (compound) zich daar niet voor leent. Kenmerkend is ook dat de band in maten wordt aangeboden voor de meest gangbare normale wielen. Dus de keuze in de maten met een hoogte-/breedte- verhouding van 55 met een H-snelheidsindex wordt al beperkt. Voor het overige is er dus een ruime keuze in de 65- en 70-serie met een snelheidsindex T (tot 190 km) en H (tot 210 km). Een hogesnelheids 4-seizoenenband (snelheidsindex Z of W) komen we vooralsnog niet tegen.

De wetgeving

In Nederland kennen we de APK-eisen: daar gaan we nu verder niet op in. In Duitsland kent men de StrassenVerkehrs-Zulassungs-Ordnung (StVZO). Letterlijk staat er in deze regeling geen plicht tot het monteren van winterbanden als het koude seizoen zich aandient. Wel dienen er banden gemonteerd te zijn die voor wat betreft de maat en de constructie aangepast zijn aan de bedrijfsomstandigheden (paragraaf 36 van de StVZO, zie www.stvzo.de). Dus als er sneeuw ligt, dienen er winterbanden gemonteerd te zijn. Dit is wat we in juridische termen noemen ‘in de geest van de wet’.

De StVZO geeft dan ook alleen aan dat als een winterband (die een M+S-aanduiding heeft) een lagere snelheidsindex heeft als voor de betreffende auto van toepassing zou zijn, een aanduiding (sticker) in het blikveld van de bestuurder moet zijn aangebracht.

De Duitse wetgeving geeft geen definitie van wat een winterband is. Volgens de Europese regelgeving (EU-richtlijn 92/23) worden banden als winterbanden aangemerkt als ze de aanduiding M+S of M&S dragen. Ook een 4-seizoenenband kan van deze aanduiding zijn voorzien. Ook zijn er 4-seizoenenbanden die deze aanduiding (nog) niet hebben en alleen het symbool met de sneeuwvlok. Wil men er zeker van zijn dat er geen problemen ontstaan als men in Duitsland rijdt, en met name als men onverhoopt bij een ongeval is betrokken, zorg dan dat de 4-seizoenbanden voorzien zijn van een M+S-aanduiding en een sneeuwvloksymbool.