Als we waterstof produceren door elektrolyse met elektriciteit uit kolencentrales, zijn we heel slecht af. Eén kWh uit een kolencentrale levert 0,8 kg CO2 en bij bruinkool zelfs 1 kg. Het rendement van elektrolyse moet daar nog eens over heen. Afhankelijk van het type apparaat en benutting van de ook vrijkomende zuurstof zitten we op een rendement van 50 tot 80% voor elektrolyse.

Tot mijn verbazing las ik in AMT onder de fraaie titel ‘Schoner dan schoon’ een verhaal over een brandstofcelauto met een brandstofomvormer, die waterstof uit methanol maakt. Op zich een handige oplossing, maar deze omvormer levert ook verliezen en de koolstof in de methanol komt er als het broeikasgas CO2 weer uit. Tel daar nog eens bij op de energie, die nodig is om methanol te produceren en de titel had beter kunnen zijn ‘Meer schijn dan schoon’.

Als we ons niet blindstaren op het water uit de brandstofcel, maar de hele keten bekijken, dan valt het niet echt mee. Misschien is het wel zo slim om aardgas in de auto te gebruiken, zonder die eerst om te vormen tot methanol en daarna weer tot waterstof en kooldioxide. Overigens is het ook boeiend om te kijken naar de levensduur van de brandstofcel en de accu’s en de energie voor productie te berekenen over de levensduur in plaats van de nieuwproductie van de auto. Als we elke paar jaar accu’s moeten vervangen in de brandstofcelauto, dan is dat weer een tegenvaller voor het milieu.