In 1923 ontdekten Franz Fischer en Hans Tropsch een methode om koolmonoxide en waterstof om te zetten in vloeibare producten. In de jaren ‘30 en ‘40 paste men in Duitsland hun methode toe om uit steenkool vloeibare brandstoffen te produceren. Maar toen het Midden Oosten in de jaren ’50 over onuitputtelijke oliebronnen leek te beschikken raakte de Fischer-Tropsch-synthese in de vergetelheid. Alleen in Sasol in Zuid Afrika, dat vanwege de apartheidsboycot voor zijn eigen energievoorziening moest zorgen, werd het proces nog toegepast.

Belangstelling terug

Nu olie toch niet onuitputtelijk blijkt en we bovendien met een wereldwijd emissieprobleem kampen, komt de belangstelling voor de Fischer-Tropsch-synthese weer terug. Shell heeft inmiddels op meerdere plaatsen in de wereld commerciële GtL- of Gas to Liquid-fabrieken staan. Die produceren synthetische dieselolie uit aardgas. En de Zuid-Afrikaanse productie, die inmiddels in handen is van Chevron, is sterk uitgebreid.

Samenwerken

In maart van dit jaar hebben DaimlerChrysler, Renault, Volkswagen, Shell en Sasol-Chevron de handen ineengeslagen en de ASFE opgericht. Dat is de Alliance for Synthetic Fuels in Europe. Doel van dat clubje is het gebruik van synthetische brandstoffen, die volgens het Fischer-Tropsch-proces tot stand zijn gekomen, te promoten.

Dat is een heel begrijpelijke stap. De beide oliemaatschappijen kunnen op die manier ook in de toekomst gewoon met hun bestaande infrastructuur vooruit, terwijl voor de drie autofabrikanten geldt dat ze met op maat gemaakte synthetische brandstoffen veel gemakkelijker aan steeds strengere emissie-eisen kunnen voldoen. Met dat laatste is natuurlijk iedereen gebaat. En als dankzij de ASFE ook het proces om dieselbrandstof vanuit biomassa (BtL) te produceren verder wordt ontwikkeld, zouden synthetische brandstoffen wel eens het antwoord kunnen zijn op het almaar sterker wordende broeikaseffect.

Erwin den Hoed (Redactie Auto & Motor TECHNIEK)