Nou én, horen we u denken. Een dergelijk prestatiecijfer zal alleen IT-experts meteen iets zeggen. We zoeken naar vergelijkingsmateriaal in de auto, om te zien wat dit betekent.

Echt veel sneller

Een gewoon CAN-netwerk zoals een beetje moderne auto heeft doet er duizend maal zo lang over om gegevens van A naar B te brengen. Apparatuur die tijdens het rijden continu zijn werking wil aanpassen op de omstandigheden kan daar niet op wachten.

Daarom heeft BMW als eerste FlexRay ingezet in de X5, voor de aansturing van Adaptive Drive met variabele schokdemping en stabilisatoren. Door een handiger manier van gegevens verzenden gaat FlexRay tien keer sneller dan CAN. Een aantal partijen waaronder Bosch en BMW hebben jaren ontwikkeld aan dat systeem, waar sinds 2004 gebruikslicenties voor verkocht worden.

Maar FlexRay is nog steeds honderd keer langzamer dan het nieuws van de TU Clausthal.

Plastic kabel

Wacht even, echt snel ging het toch pas via glasvezelkabels, net als met snel internet thuis? Ook voor de auto is er zoiets, het MOST-systeem voor infotainmentsystemen, met optische signalen via glasvezel.

Daar zit meer gang in, alleen is MOST toch ruim veertig keer langzamer dan het laatste nieuwtje. Ook dat werkt met optische signalen, waarvoor plastic ringleidingen worden gebruikt. Hoogontwikkelde software zorgt bij dit Carring II gedoopte systeem voor zeer betrouwbare gegevensoverdracht.

Net als Airbus 380?

Voor ‘real time’-besturing moet je snel genoeg gegevens kunnen rondpompen, sneller dan de reactietijd van het apparaat dat je wilt besturen. Voor absolute betrouwbaarheid moet het nog sneller, om ook continu een terugmelding te krijgen of het apparaat zijn opdracht heeft ontvangen en uitgevoerd.

Daarvoor is Carring II snel genoeg. Het wordt gedemonstreerd in een proefopstelling van elektrische besturing voor een auto. Over vervanging van de mechanische rem- en stuursystemen in auto’s door elektronica wordt al lang gepraat. Het probleem blijft dat het honderd procent ‘fail safe’ moet werken. Zonder dat daarvoor de mechanische bediening als reserve aanwezig blijft, dan wordt een ‘by wire’-systeem te duur.

De TU Clausthal meent bij monde van prof. dr. Harald Richter dat hun gegevenstransport voldoende veiligheden kan bieden voor puur elektronische besturing. Waarbij als voorbeeld de Airbus A380 wordt genoemd, het reuzenvliegtuig dat nu nog steeds niet helemaal afleveringsklaar is. Dat is het eerste (burger)vliegtuig waarin men ‘by wire’-besturing zonder mechanisch reservesysteem aandurft. Dus voordat we aan de eerste drive by wire-auto zijn kan nog wel even duren.

Peter Fokker (Redactie Auto & Motor TECHNIEK)