Drie pagina’s besteedde AMT net iets meer dan veertig jaar geleden aan dit fenomeen. Samen met Siemens had Continental een automatisch rijdende auto ontwikkeld, puur voor testdoeleinden.

Kabelgeleiding

Ook nu nog bericht AMT over volautomatische auto’s, experimentele modellen die geheel zonder bestuurder kunnen. De redacteur van 1968 zou daarbij zeker wel volledig met stomheid geslagen zijn, hoe dát kan.

De testauto van Conti had namelijk toch wel een beetje afstandbesturing. Hij kon alleen rijden op het Contidrom bij het hoofdkwartier te Hannover. Daar lag een kabel onder het wegdek, die diende als radiobaken. Met opnemers onder de bumpers volgde de auto die kabel.

Vanuit het controlecentrum werden de instellingen voor proefritten gemaakt, en het verloop van de rit bewaakt. De testauto zond ook meetgegevens terug naar het controlecentrum. Om die meetgegevens (zonder invloed van een testrijder) was het immers te doen.

Gedachtensprong

De auto-industrie was heftig geïnteresseerd in deze nieuwe testtechniek. Net als onze redacteur moesten ze nog een gedachtensprong maken, welke mogelijkheden het automatiseren van proefritten opende.

Computers had je alleen op de betere universiteiten, en in ruimtevaartcentra. Vandaar dat het woord ‘computer’ niet viel in deze beschrijving. Elektronica zat in ‘zwarte dozen’, in dit geval 76 kg zwaar.

Veel meer concrete informatie had de schrijver niet. Behalve dan dat voorheen al ruim driemaal zoveel gewicht aan apparatuur nodig was om alleen de remmen automatisch te laten werken. Een vooruitgang van formaat dus, bij Siemens en Conti.

Het systeem kon mechanisch, met gebruik van elektromotoren, de bediening van stuur, remmen en gas verzorgen. Nog geen halve eeuw geleden benaderde dat tovenarij, naar huidige begrippen staat het net boven zeepkistracer-techniek.

Peter Fokker (Redactie Auto & Motor TECHNIEK)

AMT Historisch archief

Lees de reportage ‘Kijk zonder handen’ uit AMT-10 1968