Wat destijds onze aandacht trok was de melding dat deze racemotor een KERS had, een systeem om remenergie in accustroom om te zetten. Vanaf het voorwiel aangedreven, en het zou zo effectief zijn dat het de plaats innam van de gebruikelijke tweede remschijf in dat wiel.

Het zou ook zorgen dat de racer van Chip Yates een hele raceafstand op vol vermogen kon volhouden. Al zocht het Swigz-raceteam nog wel naar betere accucellen, die meer stroom konden bergen om mee te beginnen.

Zware topkoffer

Nieuwe accucellen zijn er gekomen, van het ook in auto’s populaire lithium-ijzerfosfaat type. Daarvan is een pakket gemaakt dat achterin het racezitje ingebouwd werd. Waarmee de racer eruit ziet alsof hij een forse topkoffer meetorst.

Het team van Yates spreekt zelf van een ‘pizzabezorgdienst’, met het oog op die lading. Verder zijn ze zwijgzaam geworden. Het pakket accucellen kost 40.000 dollar, maar hoeveel capaciteit het heeft of wie het leverde wordt niet vermeld.

Ook niets meer over het geheimzinnige KERS-systeem, waarop patent is aangevraagd. Zo ver wij kunnen zien is dat niet in de praktijk toegepast. De racer heeft gewoon twee schijfremmen voorop, de as van het voorwiel steekt gewoon door de vorkpoten, waar hij eerst vóór de vorkpoten lag.

Sneller dan superbikes

Onveranderd is dat de elektromotor liefst 145 kW/194 pk en 400 Nm op het achterwiel zet. Bij de opening van het raceseizoen, op het Auto Club Speedway circuit in Californië, nam de elektromotorfiets het bij de Sportsman-races op tegen normale ‘Heavyweight Twins Superbikes’.

Dat leverde een tweede en een derde plaats op, de snelste raceronde, en de hoogste snelheid op het rechte eind van 254 km/h. Op zoveel succes bij de eerste poging had Chip Yates, met een FIM-racelicentie voor de internationale Superbike-klasse, niet durven rekenen.

Enkele kanttekeningen hierbij. Yates trad aan tegen 1000 cc tweecilinder straatfietsen met alleen de noodzakelijkste racepreparatie. De races gingen over maar zes ronden, een kilometer of 25, zodat de accustroom makkelijk toereikend was. De mede-coureurs op hun vrijwel standaardfietsen zijn meer hobbyracers dan profs.

Uitgesloten van TTXGP elektroraces

Het blijft moeilijk deze elektroracer te vergelijken met benzinemotorfietsen, in welke klasse moet je dan zoeken? Eerst stelde Yates dat zijn motor ongeveer een vermogen/gewichtsverhouding had van een 600 cc superbike. Nu heet het dat hij tussen straatfietsen als een KTM LC8 of Ducati 1098 op een gemiddeld vermogen/gewichtsverhouding zit.

De bedoeling is de aandrijving nog te versterken tot 175 kW. Dat zou naar prestaties op MotoGP-niveau moeten leiden. Duidelijk is nu al dat vermogen/gewicht hier niet alles zegt, want geen enkele benzinemotorfiets komt in de buurt van het koppel waarover Yates nu al beschikt.

Vergelijking met andere elektroracers zou interessant zijn. Het was de bedoeling mee te doen met de internationale TTXGP-serie voor elektrische motorfietsen. Maar motorsportbond FIM stelde een maximum gewicht in van 250 kg, en daar zit Yates’ racer 16 kg boven. Beledigd trok hij zijn TTXGP-inschrijving in.

Peter Fokker (Redactie AMT)