We staken ons licht op bij Joop Kroes, productmanager bij Varta Autobatterijen. Hij zegt er het volgende over:

“De auto bevat steeds meer elektrische verbruikers, die de energiebehoefte doen toenemen. Denk aan elektrische ruit- en spiegelverwarming, klimaatregeling, remkrachtverdeler, stuurbekrachtiging, stoelverwarming en dergelijke. Dit vraagt om een grotere capaciteit van zowel de batterij als van de dynamo.

Sommige automobielproducenten, zoals bijvoorbeeld Ford, maken gebruik van laadsystemen, waarbij de spanning gedurende een korte periode tamelijk hoog is afgeregeld, namelijk 14,5 V of hoger. De nieuwe calcium-zilverlegering kan met gemak een wat hoger ingestelde spanningsregeling aan. Wel is het zo dat moderne spanningsregelaars beschikken over een nauwkeuriger temperatuurcompensatie. Bij toenemende temperatuur zal de spanning naar beneden bijgesteld worden en omgekeerd zal bij afnemende temperatuur de spanning naar boven bijgesteld worden.

De batterijspanning wordt standaard gemiddeld op 12 V afgeregeld. In feite is de rustspanning in een goed geladen batterij tenminste 12,6 V tot 12,72 V. Rustspanning wil zeggen tenminste 6 tot 12 uren niet geladen of ontladen. De laadspanning is hoger omdat het spanningsverschil bepalend is voor de hoeveelheid stroom die er loopt. Spanningsregelaars zijn over het algemeen tussen 13,8 V en 14,7 V afgeregeld. De batterij is een ‘levend product’ en in de loop van de levensduur zullen de oorspronkelijk door de batterij behaalde waarden niet meer bereikt worden. Bij het verouderingsproces spelen, temperatuur, weerstand, spanning, stroom en elektrolyt een belangrijke rol.

Niet elke batterij kan de hogere spanning aan. Met name Gel-, Absorbent Glass Matt- (AGM) en Liquifix-batterijen, kan men het beste laden met een wat lagere spanning om te vermijden dat het elektrolyt kan ‘uitdrogen’. Raadpleeg bij vragen altijd uw batterijleverancier.”