Vooral bij race-tweetaktmotoren, worden stalen zuigerveren al tientallen jaren toegepast (dat geldt overigens ook voor de olieschraapveer bij viertaktmotoren). Als er ‘high-speed knock’ dus detoneren bij hoog toerental optreedt, breken deze veren niet. Omdat het materiaal niet zulke goede loopeigenschappen heeft, wordt er een oppervlaktelaag aangebracht uit hardchroom, molybdeen of keramisch materiaal.

Stalen zuigerveren hebben net als gietijzeren veren een bepaalde voorspanning die echter bij hoge temperatuur behouden blijft. Een van de gebruikte staalsoorten is een martensitisch staal dat gehard en uitgegloeid wordt, waardoor een hardheid van 38 tot 44 Rockwell C wordt bereikt.

Bij het te ver openbuigen of verdraaien van de veeruiteinden zal de elasticiteit verloren gaan, vergelijkbaar met het te ver openbuigen van een paperclip. Ook met een stalen zuigerveer moet er dus zorgvuldig worden omgesprongen.