Dat was in 1964 iets nieuws, een spoilerblad op de linker ruitenwisser. En inderdaad, constateerden we, die bleef zo ook op hoge snelheid goed wissen.

Eveneens nieuw, en nog lange tijd een specifiek kenmerk bij Ford, waren ventilatiekanalen met een kantelklepje erin. Zo hoefde je voor frisse lucht geen raam open te draaien.

Alles met V-motor

Maar het eerst ging onze aandacht uit naar de volledige overgang op V-motoren bij de Duitse modellen van Ford. Na de 12M kreeg nu ook de grotere 17/20M zulke aggregaten. Naast een vergrote V4 kwam een afgeleide V6.

Achter het dashboard had deze Taunus voor het eerst gedrukte bedrading, in plaats van losse draadjes. Dat moest de betrouwbaarheid vergroten. Onderhoud werd ook verminderd doordat de olie in de aangedreven achteras alleen nog na de inrijperiode vervangen hoefde worden.

Drie versnellingen

Standaard drie versnellingen, en geen rembekrachtiging, daar deden we het destijds nog voor. Mede dankzij de grotere afmetingen vond AMT de wegligging al beduidend verbeterd, een starre achteras met bladveren gold nog als de standaard.

Nostalgie viert hoogtij, als we zien dat vloerschakeling voorbehouden was aan de sportiefste uitvoering. Voorzien van ‘bucket seats’ voorin, waar wij heden ten dage met de beste wil van de wereld geen kuipstoelprofilering in kunnen zien. Zoals we nu ook geen luxe meer zien in banden met witte zijvlakken, zoals alle destijds gefotografeerde Taunussen hadden.

Peter Fokker (Redactie Auto & Motor TECHNIEK)

AMT Historisch archief

Klik hier voor een artikel uit 1964 over Ford Taunus 17/20M P5

AMT Linktips:

● Ford Taunus M Club Nederland

● Geschiedenis Ford Duitsland

Filmpje. Dat was wat: sechszylinder für den Mittelstand!